In een tijd waarin we als mensheid het hoofd moeten bieden aan grote uitdagingen brengt s’OTTOvoces een kerstconcert dat culturen verbindt. Muziek uit alle windstreken die uitnodigt tot zelfreflectie in tijden van crises. Kunnen we vreemdelingen met open armen ontvangen? Kunnen we duurzaam en zuinig omgaan met wat de aarde biedt? Kunnen we onszelf iets ontzeggen in het belang van de groep waar we deel van uitmaken? Vragen én antwoorden die hopelijk licht in het donker laten schijnen.
Klik op de knop ‘Verder lezen” voor de tekst van de voorgedragen gedichten.
Wijsheid uit het Oosten
Lao Zi, was de schrijver van het ‘Boek van de weg en de deugd’, dat waarschijnlijk ontstond in het China van de 6e eeuw voor onze jaartelling.
Als onbewerkt hout
Gebruik wat oprecht en juist is om de staat te leiden,
gebruik verrassing als tactiek bij het leiden van de troepen,
blijf onpartijdig in kwesties en beheers zo de wereld.
Hoe ik weet dat dit zo is? Vanwege het volgende:
Hoe meer er sprake is van dwang en verbod,
zoveel behoeftiger zullen de mensen zijn.
Hoe meer scherpe wapens in handen van mensen komen,
zoveel meer last zal het land daarvan hebben.
Hoe meer kennis en vernuft de mensen opdoen,
zoveel meer zullen ze het nieuwste achterna gaan.
Hoe meer wetten en voorschriften worden opgelegd,
zoveel meer dieven en rovers zullen er zijn.
Daarom zegt de wijze:
Ik handel niet en de mensen veranderen uit zichzelf.
Ik ben in rust en de mensen worden uit zichzelf oprecht.
Ik meng me niet in kwesties en de mensen raken vanzelf vervuld.
Ik heb geen verlangens en de mensen worden
uit zichzelf oprecht
en eenvoudig als onbewerkt hout.
Zwemlessen voor later – Klimaatpoëzie
De bundel Zwemlessen voor later bevat een verzameling gedichten over klimaatverandering. Ze zijn een antwoord op de vraag: Hoe kunnen wij, die zo klein zijn, van betekenis zijn voor zoiets groots? Anna Carlier schreef er dit gedicht over.
Of gewoon een boom
Zullen we de woestijnen wit schilderen
De gaten in de ozon stikken
De polen in vriezen met omgekeerde haardrogers
We kunnen met schuim een nieuwe dampkring spuiten
en van oceanen spiegels maken
alle fietshelmen, alle daken
bedekken met restjes zilverpapier
Met stofzuigers zo groot als helikopters
het vuil uit de lucht filteren
en met raketten de ruimte in schieten
Of gewoon een boom
gewoon een alg
koraal en haai
een boom
een alg
koraal en haai laten zijn
#hArtforUkraine
In het kader van de landelijke campagne #hArtforUkraine plaatste CODA Cultuurhuis in Apeldoorn iedere dag een ingezonden gedicht voor Oekraïne op haar website onder het motto: Schoonheid en poëzie als reactie op de lelijkheid. Dit gedicht is van Sjoerd Kuypers.
Mensen met koffers
Mensen met koffers gaan over de wereld,
van oorlog naar vrede, van honger naar brood.
Vaak zijn ze niet welkom, dan moeten ze terug:
van voedsel naar honger, van leven naar dood.
Mensen met koffers, ze reizen per vliegtuig,
ze reizen per ezel, per trein of per vlot.
Ze vluchten voor machthebbers en hun soldaten,
voor beul of tiran, of een andere God.
De geur van het gras
dat je grootvader maaide,
het wuivende graan
dat je vader eens zaaide.
Het kleine verdriet
dat je moeder steeds suste,
haar haar dat zo kriebelde
als ze je kuste.
Dat alles was thuis,
dat alles en meer.
Dat alles en alles,
dat alles nooit weer.
Mensen met koffers gaan over de wereld.
Altijd op de vlucht naar de volgende grens.
Ze vluchten voor tovenaars, reuzen en heksen,
voor duivel en draak, die vermomd gaan als mens.